RJ45 - دوشاخه غربی
دوشاخه RJ45 به دوشاخه غربی نیز معروف است. دارای هشت تماس پلاگین است، اما بسته به نیاز شما می توان از تعداد متفاوتی از آنها استفاده کرد.

شایان ذکر است که انتساب رنگ سیم ها ممکن است بسته به استاندارد اساسی متفاوت باشد. اما حتی مهمتر از این انتساب رنگ این است که هر دو کابل تخصیص یکسانی داشته باشند و هر دو سیم به صورت جفت استفاده شوند.

کانکتور RJ45 به طور خاص با هدف انتقال داده در شبکه طراحی و ساخته شده است. این کانکتور به طور مداوم توسعه یافته است و اکنون یک کانکتور دقیق است که با محدودیت هایی در محدوده فرکانسی تا 250 مگاهرتز کار می کند و حتی تا 600 مگاهرتز نیز قابل استفاده است.

به طور کلی، کانکتورهای RJ، کانکتورهای استاندارد شده برای کابل کشی مخابراتی توسط کمیسیون ارتباطات فدرال آمریکا (FCC) هستند. این استانداردها طراحی دوشاخه ها و پریزها و همچنین تخصیص تماس آنها را نشان می دهد. آنها با حروف اول RJ همراه با یک عدد (RJ-45) مشخص می شوند - گاهی اوقات بدون خط فاصله (RJ45). مخفف "RJ" مخفف Registered Jack است که به معنی سوکت استاندارد شده است.

همه شاخه های RJ یکسان نیستند
اکثر کانکتورهای RJ مبتنی بر فیش های ماژولار و جک های ماژولار هستند، اما باید بدانید که آنها یکسان نیستند. به عنوان مثال، کانکتور RJ-21 وجود دارد که بر اساس طرح های پلاگین کاملاً متفاوت ساخته شده است.

اتصالات RJ45 در سراسر جهان برای اتصالات تلفن و شبکه استفاده می شود. معمولا از کابل هایی با سیم پیچ خورده استفاده می شود.

اولین کانکتورهای RJ45 توسط آزمایشگاه های بل در ایالات متحده در دهه 1970 معرفی شدند. اندکی پس از آن، کانکتورهای RJ استاندارد شدند. تعداد زیادی از شرکت ها در صنعت تلفن و مخابرات از کانکتورهای RJ، به ویژه کانکتورهای تلفن ماژولار استفاده گسترده ای کردند.

دوشاخه های RJ خیلی سریع در سرتاسر جهان گسترش یافتند و به همین دلیل در محاوره به عنوان "شاخه های مدولار غربی" یا "شاخه های غربی" شناخته می شوند.

این دوشاخه ها و سوکت های مربوطه در نسخه ها، اشکال مختلف و بر این اساس تعداد تماس های متفاوتی دارند. به منظور دسته‌بندی نسخه‌های مختلف، نام‌گذاری‌ها از یک الگوی ثابت پیروی می‌کنند: ابتدا دنباله حروف RJ می‌آید و به دنبال آن دو عدد که نوع دقیق رابط را مشخص می‌کنند، می‌آید.

پرکاربردترین دوشاخه های مدولار در بخش کامپیوتر/شبکه ​​و تلفن، دوشاخه های RJ هستند.

نسبتاً معمول است که هر کانکتور ماژولار هشت پین کامل (8P8C) به عنوان یک اتصال دهنده RJ-45 در شبکه نامیده شود، اگرچه اغلب RJ-48 یا RJ-49 8P8C است. نام GG45 از این موضوع مشتق شده است و مشابه TERA، نسخه ای را نشان می دهد که برای استفاده در سیستم های ارتباط داده رده 7 در نظر گرفته شده است.

در آلمان، دوشاخه‌های مدولار هشت پین (8P8C) بدون محافظ و کاملاً مجهز، به‌عنوان دوشاخه‌های ISDN و فیش‌های مدولار محافظت‌شده به عنوان «شاخه‌های اترنت» شناخته می‌شوند.

RJ45 به چه معناست؟
RJ45 فرم کوتاهی است که برای توصیف اتصال پلاگین استاندارد و پرکاربرد رایج شده است. مخفف RJ مخفف Registered Jack است. این به کار شرکت Bell Laboratories در ایالات متحده برمی گردد، که در دهه 1970 راه را از اتصالات تلفنی با کابل های پیچی به اتصالات استاندارد شده و به راحتی قابل اتصال که می تواند توسط افراد غیر حرفه ای استفاده شود، هموار کرد. به عنوان بخشی از این کار، انواع کانکتور RJ11، RJ14 و RJ25 ایجاد شد که در بخش تلفن رایج هستند، به عنوان مثال برای اتصال گوشی تلفن و دستگاه پایه. RJ45 عمدتاً در شبکه های پرسرعت (اترنت، اترنت صنعتی) استفاده می شود.

نام دوشاخه/سوکت برای مشخص کردن بیشتر کانکتورهای RJ استفاده می‌شود. این تعداد موقعیت های تماس (Position) و مخاطبین استفاده شده (Contacts) را نشان می دهد. نام 8P8C مربوط به یک رابط با 8 پین و 8 کابل است. مشاغل با مخاطبین کمتر از موقعیت های تماس موجود شناخته شده است. این شامل 6P4C برای کانکتور RJ14 است.

RJ45 - تمایز بین استفاده و استاندارد
برای درک درست عبارت RJ45، باید بین استاندارد و کاربرد زبان تمایز قائل شد. فقط یک کانکتور به نام RJ45S در واقع استاندارد شده است. پسوند S مخفف تک خط است. این یک کانکتور 8P8C در نسخه کلیدی است، یعنی با یک برآمدگی اضافی در کانتور محفظه که یک صورت جفت گیری غیرقابل انکار ایجاد می کند. این صورت جفت، ترکیب کانکتور RJ45S با سایر کانکتورهای 8P8C را غیرممکن می کند. قبل از معرفی اتصالات اینترنتی پرسرعت خانگی، RJ45S برای اتصالات مودم و داده ایجاد شد. از این برنامه، استفاده (از نظر فنی نادرست) RJ45 برای اتصالات اترنت مبتنی بر کانکتورهای 8P8C بدون کلید توسعه یافته است.

استانداردها برای تخصیص RJ45
استانداردهایی برای تخصیص RJ45 تنظیم شده است. TIA-568A (EIA/TIA-568A) و TIA-568B (EIA/TIA-568B) رایج هستند. مخفف TIA به انجمن صنعت مخابرات برمی گردد که در توسعه استانداردها نقش داشت. انجمن صنعت مخابرات، انجمنی جهانی متشکل از بیش از 400 موسسه و شرکت است. TIA-568A و TIA-568B برای تخصیص RJ45 در شبکه های اترنت و سیستم های تلفن دیجیتال استفاده می شود.

در اینجا طیف وسیعی از کابل های اترنت RJ45 Murrelektronik را پیدا خواهید کرد >>

کابل های RJ45 برای هر دو استاندارد تعریف شده و بر اساس رنگ مرتب شده اند. تفاوت در تعویض جفت سیم 2 و 3 است. کابل های پچ برای پل زدن بین خطوط RJ45 در دسترس هستند. کابل های RJ45 از هشت هسته تشکیل شده است. اینها به 4 جفت گروه بندی می شوند. جفت ها جفت های پیچ خورده هستند تا تداخل را کاهش دهند. کابل ها و کانکتورهای RJ45 نیز در نسخه محافظ موجود هستند.

آدرس IP ثابت یا آدرس IP پویا 

وقتی پهنای باند را سفارش می دهید، مخصوصاً برای مشاغل، باید بین آدرس IP ثابت یا پویا یکی را انتخاب کنید. آدرس IP استاتیک نیز اغلب آدرس IP ثابت نامیده می شود و آدرس IP پویا را می توان DHCP نیز نامید. در این مقاله تفاوت آنها را توضیح می دهیم و به شما در انتخاب کمک می کنیم.

آیا ابتدا یک دوره آموزشی خرابی در آدرس های IP به طور کلی می خواهید؟ در پست قبلی در مورد آدرس های IP و نحوه کار با آنها نوشتیم.

در آن پست، از جمله موارد زیر را مرور می کنیم:

آدرس IP چیست؟
چرا به آدرس IP نیاز دارید؟
IPv4 و IPv6 چیست؟
آدرس IP استاتیک را آدرس IP ثابت نیز می نامند
آدرس IP ثابت که به آن آدرس IP ثابت نیز می گویند، یک آدرس IP منحصر به فرد است که توسط ارائه دهنده اینترنت به شرکت اختصاص داده می شود. همانطور که از نام آن پیداست، آدرس همیشه از اعداد یکسانی تشکیل شده است و بنابراین تغییر نمی کند. اکثر اپراتورها در سوئد به مشتریان تجاری خود فرصتی برای خرید یک آدرس IP ثابت ارائه می دهند.

این عملیات شرکت است که تعیین می کند آیا یک آدرس IP ثابت مورد نیاز است یا خیر. به عنوان مثال، اگر شرکتی از وب سرورهای خود برای وب سایت شرکت استفاده می کند، ممکن است عاقلانه باشد که یک آدرس IP ثابت را انتخاب کنید، که در صورت نیاز به راه اندازی مجدد سرور یا قطعی، این آدرس تغییر نمی کند.

نکته! اگر قصد دارید پهنای باند را برای شرکت خود سفارش دهید، باید قبل از سفارش پهنای باند جدید، با مسئول سیستم فناوری اطلاعات شرکت بررسی کنید که آیا نیاز به IP ثابت وجود دارد یا خیر.

به آدرس های IP پویا DHCP نیز گفته می شود
DHCP مخفف Dynamic Host Configuration Protocol است و همانطور که از نامش پیداست، یک پروتکل شبکه ای است که به صورت پویا و خودکار آدرس های IP را در هنگام فعال شدن دستگاه ها به دستگاه های شما اختصاص می دهد. این آدرس‌ها هر بار که دستگاهی راه‌اندازی می‌شود، تجدید می‌شوند، بنابراین مانند آدرس‌های IP ثابت، همیشه از اعداد یکسانی تشکیل نمی‌شوند.

آیا باید آدرس IP استاتیک را انتخاب کنید یا آدرس IP پویا؟
در گذشته، مشترک شدن شرکت ها با آدرس IP ثابت رایج بود، اما این همیشه ضروری نیست. طبق معمول، این نیاز است که ابتدا حاکم است و سپس قیمت. با یک آدرس IP ثابت همیشه یک پنی اضافی هزینه می شود. این به این دلیل است که تعداد آدرس های IP ثابت موجود محدود است.

در اینجا به بررسی مزایا و معایب آدرس IP ثابت و آدرس IP پویا می پردازیم:

با آدرس های IP پویا، پیکربندی به صورت خودکار انجام می شود که راحت است. آدرس‌های IP ثابت اغلب باید به صورت دستی پیکربندی شوند، که اغلب مستلزم هزینه‌های اداری است و پیاده‌سازی آن زمان می‌برد.
ردیابی آدرس های IP استاتیک آسان تر است.
آدرس‌های IP استاتیک به تدابیر امنیتی بیشتری نسبت به آدرس‌های IP پویا نیاز دارند، زیرا در برابر حملات brute force آسیب‌پذیرتر هستند.
با آدرس IP پویا، ممکن است مشکلاتی در راه اندازی وب سرور وجود داشته باشد زیرا هر بار که دستگاه ها و سرورها خاموش و راه اندازی می شوند آدرس IP تغییر می کند. از طرف دیگر آدرس های IP ثابت، کار اجرای وب سرور خود را تسهیل می کند.
با یک آدرس IP پویا ارزان تر است، بنابراین اگر نیازی به آدرس IP ثابت نیست، ما یک آدرس IP پویا را توصیه می کنیم. همیشه پس انداز یک پنی خوب است.
پس چگونه می توانیم این مقاله را به روشی ساده در یک جدول خلاصه کنیم؟